Google+
kaligrafi sitesi full background
   
   

13-Kayıp Z – ( Yazının Hikayesi )

Şu gezegenin başına gelen bütün fenalıkların kaynağında, kaybedilmiş bir duygu olduğunu düşünüyorum, “biz” olma duygusu. Evet, biz diyoruz, mürekkeple, özene bezene biz yazıyoruz, Ama son harfi z’yi yazarken aslında kaybettiğimiz çoğulumuzun zikzakını yaptığımızı bilen kaç kişidir? Çoğul ekimiz pek dilde olduğu gibi bir tanedir; ler, lar ekleriz. Onlar, bizler olur. Oysa eski Türkçede dört çoğul ekimiz vardı. Bir tanesi hariç hepsi kaybolup gitti. Bunlardan “z” eki, hala fosil olarak kimi sözcüklerin sonunda yaşıyor: Biz, siz, göz, diz, ikiz, belki söz, belki kız! Bu kayıp ek, ikili çoğulları ifade ediyordu. Niye kaybettik? Yerine koymak için artık çok mu geç?

Özcan Yüksek